10 ஆகஸ்ட், 2013

ஆறு தலைகொண்ட முருகன் எப்படித் தூங்குவாரு?

திருமணம் ஒன்றில் தலைமை தாங்க திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் சென்றிருந்தார். அங்கே நடிகவேள் எம்.ஆர்.ராதாவும் வந்திருந்தார். இருவரும் சுவாரசியமாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள், திருமணப் பேச்சுக்கு இடையே நடிகவேள் தம
து வழக்கமான கிண்டலை அவிழ்த்தார்.

“சாமி... முருகனுக்கு ஆறு தலைன்றானுங்கோ... ராத்திரி தூங்கும்போது எப்படி ஒருபக்கமா படுப்பாரு...?”

கூடியிருந்த அனைவரும் சிரிக்க, வாரியாருடன் வந்தவர்களோ சங்கடத்தில் நெளிந்தார்கள்.

உடனே வாரியார் புன்னகையுடன், திருமண வேலைகளைப் பார்த்துக்கொண்டு பரபரப்பாய் இருந்த மணமக்களின் தந்தையாரை அருகே அழைத்து அவர்களிடம் கேட்டார்.

“நேத்து  தூங்கினீங்களா...?”

அவர்கள் இருவரும், “இன்னைக்குக் கல்யாணத்தை வைச்சுக்கிட்டு எப்படி சாமி தூங்கறது...?” என்றார்கள்.

இப்போது எம்.ஆர்.ராதாவைப் பார்த்து வாரியார் சொன்னார், “ஒரு குழந்தையின் வாழ்க்கையை நடத்திவைக்க நினைச்ச இவர்களுக்கே தூக்கம் வரலையே... உலக மக்கள் அனைவரும் எம்பெருமானோட குழந்தைகள். அவருக்கு எப்படித் தூக்கம் வரும்? தூங்கறதுக்கு நேரம் ஏது?”
(நன்றி, தினத்தந்தி)

விதிமுறை என்பது எல்லோருக்கும் ஒன்றுதான்!

பர்மதி ஆசிரமத்தில், உணவு உண்பதற்கு அழைப்பு விடுக்கும் வகையில் மணி ஒலிப்பது வழக்கம். குறிப்பாக இரண்டுமுறை மணி அடிக்கப்படும். அதற்குள் உணவுக்கூடத்துக்கு வந்துவிடவேண்டும். தாமதமாக வருபவர்கள், உணவுக்கூடத்தின் மூடப்பட்ட கதவுகளுக்குப் பின்னால் காத்திருக்க வேண்டும்.

ஒருநாள், காந்திஜி இரண்டாவதுமுறை மணியடித்து சிறிதுநேரம் கழித்த பிறகே வந்து சேர்ந்தார். எனவே அவர், கதவருகே காத்திருந்தார். அதைக் கவனித்த சேவகர் ஒருவர் ஓடிவந்து, “பாபுஜி... தயவுசெய்து உள்ளே வாருங்கள்” என்றார். ஆனால், காந்திஜி அதை ஏற்க மறுத்துவிட்டார்.

“ஆசிரமத்தின் விதிமுறைகள் எல்லோருக்கும் பொருந்தும். எல்லோரையும்போல நானும் அவற்றை
ப் பின்பற்றவேண்டும். இன்று எனக்காக விதிமுறைகளைத் தளர்த்தினால், நாளை மற்றவர்களுக்காகவும் அப்படித் தளர்த்த வேண்டியிருக்கும்” என்று கூறி, பொறுமையாகக் காத்திருந்தார் காந்தியடிகள்.
(நன்றி, தினத்தந்தி)