வில்லிப்புத்தூரார் என்னும் புலவர், நல்ல தமிழ்ப்புலமை கொண்டவர். ஆனால் புலவர்க்கே உரிய ஆணவமும் கொண்டவர்.
அவர் வருவோர், போவோர் எல்லாரையும் வாதத்திற்கு அழைப்பார். அதில் தோற்பவர் பாடு திண்டாட்டம்தான். அவரிடம் தோற்றுவிட்டால், தோற்றவர்களின் காதை தன் கையில் வைத்திருக்கும் காதறுக்கும் தொரண்டியால் ஒட்ட அறுத்து விடுவார். இதனால் காது இல்லாதவரைக் கண்டால், இவர் வில்லிப்புத்தூராரிடம் வாதத்தில் தோற்றவர் என தெரிந்துகொள்ளலாம்.
இதனால் புலவர்கள் அவர் முன்னிலையில் செல்ல அஞ்சினார்கள்.
எந்த வில்லனுக்கும் ஆதிவில்லன் ஒருவன் இருப்பார் இல்லையா? வில்லிபுத்தூராருக்கும் அப்படி
ஒருத்தர் இருந்தார்.
வில்லிப்புத்தூராரின் ஆணவம் அழியும் காலம் வந்தது.
தமிழ் அழகன் முருகனைப்
பாடும் அருணகிரிநாதர் அந்த ஊருக்கு வந்தார். ஒரு புலவர் வந்தது அறிந்த வில்லிப்புத்தூரார் அருணகிரிநாதரையும் வாதத்திற்கு அழைத்தார்.
அருணகிரிநாதர் சம்மதித்தார். ஒரு புது கட்டளையும் போட்டார். அதாவது இருவர் கையிலும் காதறுக்கும் துரட்டி இருக்கவேண்டும். வென்றவர் தொரண்டியை வைத்து ஒரு இழுப்பு,. தோற்றவர் காது அறுந்திடும்.
வில்லிப்புத்தூராருக்குக் கிலி வந்துவி்ட்டது. வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் சம்மதித்தார்.
போட்டி ஆரம்பமானது.
54வது பாடலை அருணகிரிநாதர் பாடினார்.
"திதத்தத்தத் தித்தத் திதிதாதை தாததுத் தித்தத்திதா
திதத்தத்தத் தித்த திதித்தித்த தேதுத்து தித்திதத்தா
திதத்தத்தத் தித்தத்தை தாததி தேதுதை தாததத்து
திதத்தத்தத் தித்தித்தி தீதீ திதிதுதி தீதொத்ததே"
எனப் பாடி முடித்ததும், அதன் பொருளைக் கேட்டார்.
வில்லிப்புத்தூரார் விதிர்த்துப்போனார்.
எத்தனை பாடலைப் பாடியிருப்போம்?
எத்தனை பேரின் காதை அறுத்திருப்போம்?
ஆனால், இவர் பாடல் தலையும் புரியவில்லை, காலும் புரியவில்லை. தோல்வியைச் சம்மதிப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை. காதை இழக்கப்போவது உறுதி.
அவரது ஆணவம் அழிந்தது. தோல்வியை ஒப்புக்கொண்டார். பாடலுக்கு விளக்கம் கேட்டார்.
அருணகிரிநாதரோ போட்டிவிதி்ப்படி அவர் காதை அறுக்கவில்லை. தோற்றாலும் மேன்மக்கள் மேன்மக்களே!
அந்தப் பாடலுக்கான விளக்கம் :
திதத்தத் தத்தித்த - திதத்தத் தத்தித்த என்னும் தாளமானங்களை,
திதி - திருநடனத்தால் காக்கின்ற
தாதை - பரமசிவனும்
தாத - பிரமனும்
துத்தி - படப்பொறியினையுடைய
தத்தி - பாம்பினுடைய
தா - இடத்தையும்
தித - நிலைபெற்று
தத்து - ததும்புகின்ற
அத்தி - சமுத்திரத்தையும் பாயலாகக்கொண்டு
ததி - தயிரானது
தித்தித்ததே - தித்திக்கின்றதென்று
து - உண்ட கண்ணனும்
துதித்து - துதி செய்து வணங்குகின்ற
இதத்து - பேரின்ப சொரூபியான
ஆதி - முதல்வனே!
தத்தத்து - தந்தத்தையுடைய
அத்தி - அயிராவதம் என்னும் யானையால் வளர்க்கப்பட்ட
தத்தை - கிளி போன்ற தெய்வயானைக்கு
தாத - தொண்டனே!
தீதே - தீமையே
துதை - நெருங்கிய
தாது - சப்த தாதுக்களால் நிறைந்ததும்
அதத்து - மரணத்தோடும்
உதி - ஜனனத்தோடும்
தத்தும் - பல தத்துக்களோடும்
அத்து - இசைவுற்றதுமான
அத்தி - எலும்புகளை மூடிய
தித்தி - பையாகிய இவ்வுடல்
தீ - அக்கினியினால்
தீ - தகிக்கப்படுகின்ற
திதி - அந்நாளிலே
துதி - உன்னைத் துதிக்கும்
தீ - புத்தி
தொத்தது - உனக்கே அடிமையாகவேண்டும்
இவ்வகைப் பாடல்கள்
"ஏகாக்ஷரப் பாடல்" என்று சொல்வார்கள். ஏகம் என்றால் ஒன்று. அக்ஷரம் என்றால் எழுத்து. ஓரெழுத்து பாடல் என்பது இதன் பொருளாகும்.
அப்பாடல் அருணகிரிநாதரின் கந்தர் அந்தாதியின் 54வது பாடல்.
அதிசயம்! இதுபோன்ற ஒரு பாடலை நாம் பாடப் புத்தகங்களில் காணப்படாதது வருத்தமே. தமிழின் பெருமையை எல்லாரும் அறிந்துகொள்வதற்கு இதுபோன்ற பாடல்களை மதம், மொழி, இனப் பேதமில்லாது அனைவரையும் சென்றடையவேண்டும்.
தயவுசெய்து இதைப் படித்துவிட்டுக் கடைகோடித் தமிழன்வரை பகிரவும்.
நன்றி : நாகராஜன், மம்சாபுரம், ஶ்ரீவி.
