மணல் - வாழ்கை அணுகுமுறை தத்துவம்.

தத்துவப் பேராசிரியர் ஒருவர் தன்னுடைய
வகுப்பறைக்குள் நுழைந்தார். அவர் கையில்
ஒரு சிறியப் பெட்டி.

பேராசிரியர் அந்தப் பெட்டியைத் திறந்தார்.
ஒரு மாணவனை அழைத்தார்.

இது என்ன? தெரிகிறதா?

‘மணல்.’

உன்னால இதைக் கையில அள்ளமுடியுமா?

ஓ, முடியுமே! அவன் கை நிறைய மணலை
அள்ளிக் காண்பித்தான். மீண்டும் அதைப்
பெட்டியிலேயே போட்டான்.

இப்போ நீ இந்த மணலைக் கையில எடுத்து
அழுத்திப் பிடிச்சுக்கோ. ஒரு சின்னத் துளிகூடக்
கீழே சிந்தக்கூடாது என்றார் பேராசிரியர்.

அந்த மாணவன் முகத்தில் லேசான பதற்றம்.
கைப்பிடி மணலை அள்ளி எடுத்து அழுத்தினான்.
அது அவனது விரல்களுக்கு நடுவே வழிந்து
சிதறியது...எல்லோரும் சிரித்தார்கள்.

கவலைப்படாதே. மறுபடி முயற்சி பண்ணு!
என்றார் பேராசிரியர்.

இந்தமுறை இன்னும் நல்லா அழுத்திப் பாரு
என்று ஊக்குவித்தார். மாணவன் மீண்டும்
மணலை அள்ளினான். அதை அழுத்திப் பிடிக்க முயன்றான், அது இன்னும் வேகமாகச் சிதறியது.

இப்போது பேராசிரியர் இன்னொரு
மாணவனை அழைத்தார்.

நீ இந்த மணலைக் கீழே சிந்தாம கையில
வெச்சிருக்கணும்ன்னா என்ன செய்வே?

அழுத்தாம லேசாப் பிடிச்சுக்குவேன் சார்
என்றான் அவன். ஏனென்றால் நான் அழுத்த அழுத்த மணல் இன்னும் வேகமா வெளியே போகும்.

‘எக்ஸாக்ட்லி’ என்று புன்னகை செய்தார் பேராசிரியர்.

ஜென் வாழ்க்கையோட ஒரு முக்கியமான கோட்பாடு இது.

நாம் ஒரு நெகட்டிவ் விஷயத்தை நினைத்து மேலும் மேலும் கவலைப்படுகிறபோது நம்மையும் அறியாமல் அதற்கு கூடுதல் ஆற்றலைக் கொடுத்து விடுகிறோம்.

அது நிஜமாவே நடந்துவிடுவதற்கான  சாத்தியங்களை அதிகப்படுத்தி விடுகிறோம்.

அதற்குப் பதிலாக  மணலை அழுத்தாமல்
பிடிக்கப் பழகினால், எதையும் ரிலாக்ஸாக
அணுகத் தெரிந்துக் கொண்டால் எந்தக்
கவலையும் பெரிய சுமையாகத் தோன்றாது.

எப்பேர்ப்பட்ட பிரச்னையையும் சுலபமாக
சந்தித்து சரி பண்ணி விடலாம்.

👤📝 *பெ.சுகுமார்*
📚📚 *எக்காலத்திற்கும் ஏற்ற கதை*

சாது ஒருவர் மலைப்பகுதியில் குதிரை மீது வந்து கொண்டிருந்தார். அவர் வரும் வழியில் பாதையின் ஓரமாக ஒருவன் மயங்கிக் கிடந்தான்.அவனை கண்ட சாது குதிரை மேலிருந்து கீழே இறங்கினார்.
அவனை அசைத்துப் பார்த்தார்.அவன் அசையாமல் கிடக்கவே தனது குதிரையின் பக்கவாட்டில் தொங்கிய குடுவையில் இருந்த நீரை எடுத்து அவன் முகத்தில் தெளித்து வாயிலும் புகுட்டினார்.

மயக்கம் தெளிந்து கண்விழித்த அந்த நபரை மெல்லப் பிடித்துத் தூக்கிக் குதிரை மீது ஏற்றினார்.குதிரைமீது உட்கார்ந்த மறுகணமே அவன் அந்த குதிரையின் கடிவாளத்தை உலுக்கவும் குதிரை தடதடவென்று பறந்தோடி மறைந்து விட்டது.
திகைத்துப் போனார் சாது. அப்போதுதான் அவன் ஒரு திருடன் என்பதும்,இதுவரை அவன் நடித்துள்ளான் என்பதும் தெரிந்தது அவருக்கு.

குதிரை இல்லாததால் இரவு முழுவதும் மெல்ல நடந்து வீட்டை அடைந்தவர் சில தினங்கள் கழித்து சந்தைக்கு குதிரை வாங்க போனார்.

அங்கே குதிரைகள் விற்குமிடத்தில் அந்த திருடன் இவரது குதிரையுடன் நின்று கொண்டிருந்தான்.

சாது மெல்லச் சென்று அவனது தோளைத் தொட்டார்.திரும்பிப் பார்த்த திருடன் பேயறைந்தது போல் நின்றான்.
சாது மெல்லச் சிரித்தார்.

"சொல்லாதே!" என்றார்.
திருடன் மிரண்டான்."எது?
என்ன?" என்று சம்பந்தமில்லாமல் உளறிக் கொட்டினான்.

சாது சொன்னார்.

."குதிரையை நீயே வைத்துக்கொள்.
ஆனால்,நீ அதை அடைந்த விதத்தை யாரிடத்திலும் சொல்லாதே.
மக்களுக்கு இப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்தது தெரியவந்தால் எதிர்காலத்தில் உண்மையிலேயே யாராவது சாலையில் மயங்கிக் கிடந்தால்கூட உதவ முன் வரமாட்டார்கள்.

நான் இந்த குதிரையை இழந்ததால் எனக்கு ஏற்படும் இழப்பை பற்றி நான் கவலை படவில்லை.
காரணம், சில தினங்கள் உழைத்து சம்பாதித்து வேறு ஒரு குதிரையை நான் வாங்கி விட முடியும்.

தீயவன் நீ ஒருவன் தவறு செய்ய,நல்லவர்கள் பலருக்கு காலா காலத்துக்கும் உதவி கிடைக்காமல் உயிர் போககூடும்.
புரிகிறதா?"...
திருடனின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது.
💎
*குறுகிய லாபங்களுக்காக நல்ல கோட்பாடுகளைச் சிதைத்து விட கூடாது*.

*நல்லவர்களையும், நல்ல நட்பையும் இழந்து விடக் கூடாது*